Maak je een rit met de Miljoenenlijn, dan leg je je bagage in de geknoopte netten en neem je vorstelijk plaats op een van de gestoffeerde banken in een glanzend gelakt interieur. In de typische rijtuigen van de Miljoenenlijn, van buitengroen of wijnrood en mergelkleurig, maak je een reis terug in de tijd. De rijtuigen zijn van Belgische makelij en stammen uit 1934. Rijtuig 21035-05, kortweg 05, kreeg onlangs een stevige opknapbeurt van binnen en beneden en daarover spreken we de heren achter de verf en de veren.
Jean-Luc is werkgroepleider rijtuigen. De vrijwilligers van deze werkgroep zorgen ervoor dat de rijtuigen waar de reizigers in plaatsnemen tijdens hun rit over de Miljoenenlijn, technisch helemaal in orde zijn. Denk daarbij aan de wielen, het remwerk, het stootwerk en de stoomverwarming. Het meeste hiervan bevindt zich aan de onderkant van het rijtuig. Tijdens een jaarlijkse keuring werd bij rijtuig 05 een technisch probleem aan het stootwerk geconstateerd, waardoor deze tijdelijk uit dienst ging.
Voor en achter het rijtuig zitten de zogenaamde buffers, een soort stootblokken tussen de rijtuigen of tussen het rijtuig en de locomotief. Tussen deze buffers zit een evenwichtsinrichting, die ervoor zorgt dat het rijtuig zonder al te veel horten en stoten een bocht kan maken. Als de ene buffer wordt ingedrukt, komt de andere naar buiten. Dat zorgt niet alleen voor minder schokken voor het materieel, maar ook voor een comfortabelere rit voor reizigers. Die evenwichtsinrichting repareren had nogal wat om handen, legt Jean-Luc uit.
Veren op spanning
“Het is heel moeilijk te repareren. In het mechanisme staat een aantal grote veren continue op spanning. Het was een hels karwei om ze eruit te halen, maar ook om ze terug erin te zetten. Dat veroorzaakte een hoop problemen… Uiteindelijk bleek dat de pennen en bussen versleten waren, de oorzaak dat het hele mechanisme niet meer werkte. Eén kant hebben we nu gedaan, de andere kant moet nog. Ik denk wel dat we op driekwart van de werkzaamheden zitten. Ondertussen zijn we er wel al een hele poos zoet mee.”
De werkgroep rijtuigen neemt samen met andere vrijwilligers uit de werkplaats – naast het reguliere onderhoud van de andere rijtuigen – rijtuig 05 wekelijks onder handen. Dat was voor de werkgroep interieur, bestaande uit vier heren waar ook huistimmerman Wolfgang onderdeel van is, dé gelegenheid om elke dinsdag de binnenkant van het rijtuig aan te pakken. “We hebben het hele rijtuig van binnen eerst ontmanteld en negentig jaar ‘rotzooi’ weggepoetst dat in randjes en kieren was gaan zitten. Ton en Michael hebben het volledige houtwerk afgeschuurd en weer netjes in de lak gezet. Samen met Wil, onze man aan de naaimachine”, zegt Wolfgang lachend, “heb ik alle banken nieuw bekleed, een enorm karwei. Na het verwijderen van de versleten stoffering, hebben we alle veren in de kussens opnieuw met elkaar verbonden met een speciale draad, allemaal handwerk. Wil heeft met de nieuwe stof alles op maat genaaid. Met een kromme naald heb ik alle losse stukken weer vastgezet op het meubilair. De kussens laten we bekleden door een Syrische familie uit Brunssum.”
Nu alle veren – zowel in het onderstel als in het meubilair – bijna weer op spanning staan, wordt verwacht dat het rijtuig eind dit jaar weer over de Miljoenenlijn zal rijden. Reizigers ervaren dan de luxe van een eersteklas ritje, zoals dat in 1934 gevoeld moet hebben toen het rijtuig nieuw in gebruik werd genomen. We wensen de heren van de werkgroep rijtuigen en interieur succes met de laatste loodjes!
Heute konnten wir unserer Sammlung eine neue Dampflokomotive hinzufügen! Die Lok 50 0073-2 (die in 50 3666 umnummeriert wird) wurde heute Morgen nach einer vier nächtigen Reise den Freiwilligen der Miljoenenlijn übergeben.
Die 1943 in Belgien gebaute Lokomotive ist in Privatbesitz und wurde unserer Stiftung leihweise überlassen. Der Vertrag wurde bereits 2020 abgeschlossen, aber Vorstand und Koordinatoren der Miljoenenlijn haben bewusst bis zum Zeitpunkt der tatsächlichen Ankunft der Lok in Simpelveld nie offiziell über ihre Ankunft kommuniziert.
Ein früherer Überführungsversuch von der Veluwsche Stoomtrein Maatschappij in Beekbergen nach Simpelveld im Januar dieses Jahres wurde abgebrochen, nachdem die Lok Probleme mit einem der Lager hatte. Die Dampflok stand daher bis Anfang dieser Woche im Rangierbahnhof Nijmegen. Mit einem neuen Aktionsplan wurde die Maschine über vier Nächte hinweg mit einer Höchstgeschwindigkeit von 15 km/h von Nijmegen nach Simpelveld geschleppt.
Die Lok 50 3666 wird überholt und auf unserer Museumsbahn eingesetzt werden. Zuerst jedoch wird alle Aufmerksamkeit auf die umfangreiche Überholung der Dampflok 52 532 gelenkt, die wir in diesem Jahr abschließen hoffen.
Wir danken all unseren Freiwilligen, die an diesem Projekt beteiligt sind, und möchten auch unseren Kollegen von der VSM, den Mitarbeitern von ProRail (Incidentbestrijding) und Arriva Nederland, den Transporteuren der Stichting Historisch Dieselmaterieel, Railexperts und den Mitarbeitern des Rangierbahnhofs Nijmegen ein besonderes Dankeschön aussprechen.
In deze ‘Vrijwilligers aan het woord’ spreken we twee vrijwilligers van wie de vrouwelijke hand te herkennen is in het winkeltje en achter het loket. Waar Sophie zich in het winkeltje in een waar vrouwenbolwerk bevindt, is Leny een van de weinige dames achter het loket. Op beide plekken zijn nieuwe (vrouwen)handen welkom. De dames nemen ons mee in hun werk bij de Miljoenenlijn.
“Nog niet heel lang was ik met pensioen toen ik hoorde dat ze bij het loket van de Miljoenenlijn vrijwilligers nodig hadden,” trapt Leny af. “Jacques [ook vrijwilliger bij de Miljoenenlijn, red.] is mijn man en we vonden het leuk om op dezelfde plek vrijwilligerswerk te doen. Hij is nu stationschef.” Sophie is ook door haar man ‘verleid’ om bij de Miljoenenlijn te komen en dat gebeurde al heel wat jaren geleden, in 1994. Trots vertelt Sophie dat ze er al bij is sinds het begin: “Mijn man Wolfgang is timmerman en hij heeft destijds de brasserie en het winkeltje vertimmerd. Hij zei tegen me: ‘dat winkeltje heb ik voor jou gemaakt’ en sindsdien werk ik in deze winkel.” Romantiek alom bij de dames van de Miljoenenlijn!
Over één ding zijn ze het sowieso eens: het leukste aan het werk is het contact met de bezoekers. Leny: “Het loket is het eerste contactmoment met de gasten. Veel reizigers hebben online hun treinkaartjes al gekocht, maar die wisselen we in voor een echt kartonnen kaartje dat geknipt kan worden. Zeker kinderen vinden dat hartstikke leuk!” Bij Sophie in het winkeltje komen de mensen ’s ochtends wel even neuzen, maar de aankopen worden vooral gedaan als de stoomtrein of de railbus weer terug is. “Dan kan het ineens ontzettend druk worden,” aldus Sophie. “Iedereen wil nog een souvenir mee voor thuis, zoals een t-shirt, onze eigen stoomlikeur of een mok met treinen erop… Als het wat rustiger is, dan kun je een praatje maken met de mensen. Vaak zijn het vakantiegangers, lekker ontspannen. Dat is heel erg leuk.”
Bij het loket houden Leny en haar collega’s zich bezig met de kassa, maar ze zijn ook een soort onofficiële dependance van de VVV. Ze houden het folderrek netjes bij (waar volgens Leny de Miljoenenlijn Expresse altijd vaak bijgevuld moet worden) en ze helpen mensen ook letterlijk verder. “Veel bezoekers vragen ons wat ze nog meer kunnen doen in de regio rond de Miljoenenlijn. Inmiddels kunnen we de mensen heel goed adviseren. Wij komen allemaal uit de buurt en weten wat leuk is om te doen, ook met kinderen. Wandelen is het populairst. Wandelaars verwijs ik dan weer naar Sophie, want in het winkeltje hebben we ook wandelroutes rondom het spoor.”
Het is niet alleen gezellig met de bezoekers, onderling is de sfeer ook erg goed. Leny: “Langs het loket komen bijna alle vrijwilligers, ze moeten soms iets ophalen bij ons. Het is zo’n beetje het knooppunt van de Miljoenenlijn, zo leer je ook veel mensen kennen. Bij het loket staan we minstens met z’n tweeën, dat is altijd gezellig, maar zoals gezegd is het ook een komen en gaan van andere vrijwilligers, zoals bijvoorbeeld Sophie die aan het begin van haar dienst de beurs met kleingeld komt halen.” Sophie: “Daar begint mijn dag inderdaad mee. Daarna start je de kassa op, zorg je dat de winkel er netjes uitziet en help je de mensen. Als het wat rustiger is, vullen we de winkel bij uit de voorraad.” Ook in het winkeltje sta je meestal met z’n tweeën en dat zijn altijd dames, gezelligheid alom! Die gezelligheid gaat na de dienst vaak nog even door. Dan treffen de vrijwilligers die dat willen zich op het terras van de brasserie. “Dat is altijd een leuke manier om de dag af te sluiten,” vindt Leny. “Zo leer je je collega’s weer op een andere manier kennen.”
Wil je ook vrijwilliger worden bij de Miljoenenlijn? Meld je dan aan via volontair@miljoenenlijn.nl en bekijk de vacatures hier.
Marc Sanders en Juul Stikkelbroek zijn beiden vrijwilligers bij de Miljoenenlijn. Marc is 27, treinmachinist bij NS van beroep en bekleedt een hele rits functies bij de Miljoenenlijn, waaronder opleider. Juul is 24, werkt bij een poppodium en is pas geslaagd voor zijn opleiding tot hoofdconducteur bij de Miljoenenlijn, onder toeziend oog van Marc. Leraar en leerling kijken samen terug op hun loopbaan bij de Miljoenenlijn.
De opa’s en de oma’s van Marc en Juul stonden aan de wieg van hun liefde voor treinen. Marc: “Als klein jochie namen opa en oma me mee naar de Miljoenenlijn. Ik kreeg een jaarkaart cadeau. Op een dag sprak een conducteur me aan of het me leuk leek om vrijwilliger te worden. De volgende dag ben ik begonnen!” Juul kan zich het evenement ‘Een dagje uit met Thomas’ uit zijn jeugd nog levendig herinneren. “Mijn opa werkte al in het openbaar vervoer, maar nam me ook graag mee naar de Miljoenenlijn. Tijdens een van die bezoekjes heb ik me ook aangemeld als vrijwilliger. Jaren later ben ik er nog steeds. Wat treinen betreft inmiddels heel wat wijzer.”
Treingekken
De verhalen van Marc en Juul hebben veel met elkaar gemeen, maar Marc heeft van zijn hobby ook zijn beroep gemaakt. Doordeweeks is hij machinist bij de NS, daarom wil hij bij de Miljoenenlijn bewust andere dingen doen. Die zijn er genoeg. Eén van die activiteiten is het opleiden van collega-vrijwilligers. Zo kreeg hij Juul onder zijn hoede. Juul was net als Marc al jong treingek, maar Juul koos Facility Management als opleiding. Hij werkte een tijd lang op het kantoor van de Miljoenenlijn, maar zijn hart lag ‘op de trein’. Jarenlang was hij al conducteur, maar sinds kort draagt hij de pet van hoofdconducteur.
“Vanaf mijn veertiende ben ik bij de Miljoenenlijn en vanaf mijn zestiende ben ik conducteur, net als Marc”, vertelt Juul. “Ik vind de functie van conducteur echt superleuk. Het is vrij zorgeloos vergeleken met de functie van hoofdconducteur. Vanaf 2017 heb ik toch stappen gezet om hoofdconducteur te worden. Hoofdconducteur is – samen met machinist en treindienstleider – een van de drie veiligheidsfuncties bij de Miljoenenlijn. Je bent eindverantwoordelijk voor de veiligheid tijdens de rit en daar komt heel wat bij kijken. Ik denk dat veel bezoekers zich niet realiseren hoe serieus we hier bezig zijn met techniek en veiligheid.”
Juul had al jarenlang meegekeken over de schouders van de hoofdconducteurs en onder begeleiding van Marc zijn examen voor hoofdconducteur gedaan. Als de vraag komt wat het belangrijkste is om te weten of te kunnen als hoofdconducteur kijken Juul en Marc elkaar lachend aan: “Koffie drinken! Niet omdat een hoofdconducteur niets doet, maar zodra de trein rijdt, heeft de hoofdconducteur het meeste werk erop zitten. Dan is er tijd voor een kopje koffie in het buffetrijtuig.” Overzicht houden, stressbestendig zijn, je collega’s kunnen aansturen en omgaan met bange of geïrriteerde reizigers hoort er allemaal bij. Niet iedereen is geschikt, maar Marc doet al een voorselectie en de ambitie moet er natuurlijk ook zijn.
Ambities
Als je eenmaal vrijwilliger bent bij de Miljoenenlijn, lijken die ambities vanzelf te komen. Marc kwam als junior gastheer, werd conducteur, daarna rangeerder-begeleider en seinhuiswachter. Nu is hij werkgroepleider dienstregeling, hoofdconducteur en dus opleider. Zijn beroepservaring bij de NS komt natuurlijk ook erg goed van pas. “Je kunt allerlei richtingen op bij de Miljoenenlijn. Als ik meer tijd had, zou ik nog wel treindienstleider willen worden.” Juul wil eerst wat uurtjes maken in zijn nieuwe functie als hoofdconducteur. “Onze treinen kunnen niet rijden zonder hoofdconducteur, dus ze zijn dringend nodig. Misschien dat ik ooit nog eens op de Railbus zou willen rijden, maar dat is iets voor de toekomst.”
Wil je ook vrijwilliger worden bij de Miljoenenlijn? Meld je dan aan via volontair@miljoenenlijn.nl en bekijk de vacatures hier.
Bij de Miljoenenlijn worden geen bezems gevreten, maar er zou wel een locomotief roze worden gespoten op het moment dat deze geheel door vrouwen zou worden bediend, ‘onbemand’ dus… Jarenlang was de ‘roze locomotief’ een terugkerende grap in de werkplaats. Hoewel gelukkig niemand bij de Miljoenenlijneen roze loc wil, heeft de mythische rit inmiddels wel plaatsgevonden. Machiniste Geertje en stookster Roxanne sloegen hun kolenzwarte handen (mét rode nagellak) ineen tijdens de rijdag van 6 juni.
De passagiers hebben er niets van gemerkt en zo hoort dat ook, maar de stoomtreinritten op Pinkstermaandag werden aangedreven door één en al girlpower. Ogenschijnlijk een rijdag als alle andere, maar één blik in de loc deed een hoop passagiers en voorbijgangers extra vrolijk zwaaien. Naast machinist en stoker waren Geertje en Roxanne ook fotomodel, want wat staat dat vrouwelijk schoon mooi op de locs.
De argeloze bezoeker realiseert zich niet dat de vrijwilligers van die rijdag al voor dag en dauw bezig zijn om de locomotief rijklaar te maken. Op het moment dat de trein vertrekt, is de stoker al uren bezig om het perfecte vuur te krijgen. Om het technische verhaal achter het stoken te begrijpen, kun je dit het best vergelijken met het schakelen van een auto. Heeft de trein weinig kracht nodig (lage toeren), dan mag het vuur niet te groot zijn. Moet de trein flink trekken (meer toeren maken), dan mag het vuur groter, maar niet té. De stoker beheert het vuur en het water en voedt daarmee de stoomlocomotief en dat komt nogal nauw.
Een verhaal met een luchtje
Roxanne vertelt dat het jaren duurt om stoker te worden. Ze was de eerste vrouwelijke leerling-stoker in tijden bij de Miljoenenlijn. Ze is nog niet lang geleden ‘afgestudeerd’. De opleiding ervoer ze als ‘supermoeilijk’, want ze had nul technische kennis. Haar vriend Dennis was al stoker bij de Miljoenenlijn en heeft haar verleid om zich ook als vrijwilliger aan te melden. “Als schilder, ik dacht: dát kan ik wel!” Een grappig detail is dat ze zich per ongeluk bij de verkeerde cursus had opgegeven, dat uiteindelijk de stokerscursus bleek te zijn. Zit er een (brand)luchtje aan dit verhaal?
Toch is het Roxanne gelukt om stoker te worden: “Ik ben zo dankbaar voor alle hulp die ik heb gekregen bij de Miljoenenlijn. De vrijwilligers gingen (letterlijk) voor me door het vuur om te zorgen dat ik het stoken onder de knie kreeg. Ik hoop ook oprecht dat meer meiden zich aanmelden om te komen stoken. Ik ben het bewijs dat je er niet per se technisch voor hoeft te zijn.” En het mooiste van het werk als stoker? “Als we uit Simpelveld wegrijden op een koude dag en ik een prachtige stoompluim zie opstijgen, denk ik: die heb ik gemaakt!”
Kers op de taart
Geertje was de machinist op de dag van de historische onbemande rit. Zelfs is ze ook stoker geweest, een vereiste om machinist te worden. Dat heeft ze zo’n zeven jaar gedaan en hoewel ze geniet van de ritten als machinist, vond ze stoken het leukst. Ze vertelt er gepassioneerd over: “Er zijn verschillende parameters en die moeten allemaal tegelijk kloppen. Je moet oog voor het vuur hebben, vooruit kunnen denken en gedreven zijn om goed werk af te leveren. Bezig zijn met de machine, het smeren en het opstoken vind ik nog mooier dan het rijden zelf. De rit is de kers op de taart.”
De dames zijn twee handen op één vurige, stalen buik. Hoewel Geertje als machinist eindverantwoordelijk is voor de rit, ziet zij het bedienen van de loc als een gezamenlijke inspanning met de stoker, in dit geval Roxanne. Als Geertje ‘ruig’ rijdt, dan schept Roxanne zich een ongeluk. Als Roxanne het vuur te klein of te groot maakt, staat de trein stil of ontstaat er schade aan de loc. Machinist, stoker en de machine vormen eigenlijk een drie-eenheid. Geertje: “Aan het eind van de dag gaat het erom dat je samen een leuke dag beleeft en dat is zeker gelukt.”
Dit artikel is eerder verschenen in Miljoenenlijn Expresse, uitgave 126 (juli 2022).
Tekst: Leonie Kohl
Foto’s: Jasper Kroese en Stefan Hofecker
Hoogovens Stoom IJmuiden (HSIJ) en Stichting Zuid-Limburgse Stoomtrein Maatschappij sluiten een bijzondere bruikleenovereenkomst: stoomlocomotief “Bonne” komt tot in ieder geval 1 januari 2024 naar Simpelveld.
Op de excursieterreinen van Tata Steel in IJmuiden, in de volksmond nog bekend onder de vorige naam ‘Hoogovens’, worden bezoekers sinds de jaren 70 enkele malen per jaar rondgereden met een stoomtrein. Net als bij de Miljoenenlijn wordt deze treindienst gerund door een groep enthousiaste vrijwilligers. Door corona bleven de stoomtreinen echter twee jaar lang binnen staan. En begin 2022 werd bekend dat de twee locs van de HSIJ voorlopig niet meer welkom zijn op het immense industriecomplex. Dit omdat het staalbedrijf op zoek gaat naar een andere manier van rondleiden, al dan niet tijdelijk.
Een ongewisse toekomst voor de HSIJ. Het nog langer niet kunnen rijden met de stoomlocomotieven vormt een serieuze bedreiging voor de toekomst van de vereniging. Daarom werd gezocht naar een oplossing en voor één van beide stoomlocs is die gevonden in Zuid-Limburg.
Voor zowel de HSIJ als de Miljoenenlijn biedt deze samenwerking voordelen: Locomotief Bonne blijft in bedrijf en is daardoor snel weer in te zetten als excursieritten in IJmuiden weer mogelijk zijn en stokers, machinisten en waarschijnlijk conducteurs van de HSIJ sluiten zich aan bij de vrijwilligers van de Miljoenenlijn. Deze extra vrijwilligers zijn erg welkom en daarnaast kunnen zij ‘vlieguren’ blijven maken en zo hun bevoegdheden houden.
Voorjaar 2023
Gasten van de Miljoenenlijn kunnen een rit met Bonne komen maken vanaf het voorjaar van 2023, want de loc zal de ritten in het voor- en naseizoen gaan verzorgen. Als de revisie van stoomloc 52 532 voorspoedig blijft verlopen (lees ook zeker onze laatste revisie-blog) zal die machine in het hoogseizoen gaan rijden. Onze huidige actieve loc, de Zweedse stoomloc E2 1040, gaat op reserve. Zij zal dus gereed blijven staan om de dienst over te nemen mocht één van de andere locs uitvallen.
De komende weken zal een kleine projectgroep gaan zorgen voor de overbrenging van “Bonne” en het organiseren van de instructies.
Uniforme uniformen, het was al lange tijd een breed gedragen wens bij de Miljoenenlijn. Van stationschef tot lokettist, iedereen strak in het pak. Maar wát een klus bleek dat achteraf, beaamt Herman Schik, ‘Coördinator Vrijwilligers’ bij de Miljoenenlijn. Hij coördineerde de werkgroep die bij dit enorme project betrokken was. Vrijwilliger Jan van Keulen keek mee met een museale bril op en wilde het naadje van de kous weten over historische spooruniformen. Het resultaat is een collectie goed passende uniformen van een lokale leverancier, die bijdraagt aan de beleving met aandacht voor historische details. Petje af!
Of stationschef Jacques Muris een Excel-bestandje wilde bijhouden met wat namen en maten voor het uniformenproject, dat was de vraag. “Ik ben wel handig met dat programma, maar uiteindelijk bleek het verzoek van Herman toch veel meer dan dat.” Jacques en Herman kijken met trots terug op het uniformenproject, maar zijn beiden blij dat het gelukt is. Herman: “Met het uniformenproject zijn we al meer dan vier jaar mee bezig, met een veel groter team dan Jacques en ik. Jan van Keulen heeft bijvoorbeeld een enorme bijdrage geleverd door urenlang archiefonderzoek te doen, op zoek naar oude foto’s en kledingvoorschriften. Ook vrijwilligers Leny Muris en Olina Voncken waren erbij betrokken, omdat deze dames een goed oog hebben voor kleding. Voor ons allemaal kwam er veel meer bij kijken dan we in eerste instantie dachten.”
Wie de keuze heeft, heeft ook de kwaal, want wat voor welke uniformen kies je? Vanuit het museale karakter van de Miljoenenlijn werd er bewust gekozen voor uniformen die daadwerkelijk gedragen zijn, geen fictieve ontwerpen die alleen de beleving zouden versterken. Om de uniformen aan te laten sluiten bij het tijdsbeeld dat het materieel van de Miljoenenlijn schetst, is er gekozen voor uniforms uit begin jaren vijftig. Destijds was NS de hoofdaanbieder op het spoor, daarom zijn de nieuwe uniformen gebaseerd op NS-uniformen uit die tijd.
De vrijwilligers en de leverancier hebben geweten dat dit andere tijden waren, tijden van strikte hiërarchie. De hoeveelheid strepen op de mouw, strepen op de pet, kraagbalken en knopen gaven die hiërarchie aan, door een soort codeboek voor ingewijden. Na dit project kunnen we stellen dat Jan van Keulen daar nu toe behoort. Intussen laat Jacques trots zijn strepen zien: “De stationschef kreeg drie gouden strepen op zijn mouw en twee gouden strepen op zijn rode pet.” Herman zal zijn pet op een hoge kast moeten bewaren, want zijn kleinzoon heeft er zijn zinnen al op gezet.
Een strikte hiërarchie was niet het enige verschil met de jaren vijftig en nu. Er werkten toen nog geen vrouwen bij de Nederlandsche Spoorwegen! Bij de Miljoenenlijn anno 2022 gelukkig wel, maar daar moesten dus wel aparte ontwerpen voor komen. Die zijn gebaseerd op de damesuniformen van nu, vertaald naar de jaren vijftig. Hetzelfde euvel gold voor het winkelpersoneel. Dat was geen onderdeel van NS, maar ook hier bood archiefmateriaal een museale oplossing.
Dan is een en ander bedacht, maar moet het ook nog gemaakt worden. Hiervoor waren vier partijen uitgenodigd kriskras door Nederland. Uiteindelijk is de keuze op een lokale leverancier gevallen, uit Hoensbroek. Herman: “Naar Frank America van het familiebedrijf America Safety Center mag wel een groot woord van dank uit. Zij hebben met veel zorg en aandacht onze 130 (!) uniformen geleverd, stuk voor stuk op de persoon afgemeten en afgesteld. Ook hebben zij natuurlijk rekening moeten houden met alle strepen, knopen en balken. Er is geen uniform de deur uit gegaan, zonder dat Frank ‘m zelf heeft gezien.” Voor de aanschaf van de uniformen is jaren geleden een fonds opgericht binnen de Miljoenenlijn. Dat was voor een mooi deel gevuld met legaten. Toch moest er ook nog een hele hoop geregeld worden. Om dat goed te beheren, nam Jacques de functie van werkgroepleider van de werkgroep Vrijwilligersfaciliteiten op zich. Deze werkgroep beheert alle materialen die de Miljoenenlijn in bruikleen geeft aan de vrijwilligers, waaronder de uniformen. Dankzij de grote bijdragen in de vorm van tijd en geld is het uniformenproject nu zo goed als afgerond.
We spreken Herman en Jacques op de dag dat de uniformen worden uitgereikt en de groepsfoto’s worden gemaakt. “Ik dacht dat ik er nog een hele kluif aan zou hebben om iedereen bij elkaar te krijgen, maar dat viel reuze mee,” zegt Herman. “Iedereen lijkt erg gemotiveerd als het om de uniformen gaat. Mensen zijn natuurlijk ook blij dat we weer samen mogen komen. Een groot deel van de voorbereidingen van dit project ging digitaal, dat is toch niet hetzelfde.” In en om de stationshal is het een drukte van belang. Uniformen worden uitgereikt, aangetrokken en per functiegroep wordt er een mooie groepsfoto gemaakt. De trots is nu al te voelen bij de vrijwilligers. “Het mooiste moment wordt onze eerste rijdag op 17 april, als we allemaal weer mogen en dan ook nog in vol ornaat.”
