Vrijwilligers aan het woord- 2

Al heel lang was ik als kind de moed aan het verzamelen om eens het spoorhuisje in te stappen. Er was echter een aanleiding nodig om deze stap te zetten. Het blokpostje bediende twee overwegen en toen de overweg aan de kant waar de trein vandaan kwam het laatste werd opengemaakt, was  de drang om het waarom boven tafel te krijgen zo hoog dat ik alle verzamelde moed oppakte en er op af ging. Zo leerde ik de eerste stukjes hoe de klassieke beveiliging in elkaar zat. Mijn leergierigheid werd hierdoor alleen maar groter en zo ging ik vervolgens naar grote seinhuizen in de stad.  Ik leerde zo over de jaren heen alle seinhuizen van het emplacement kennen.

Tienertour werd voor mij Seinhuistour, want ik bezocht, buiten alle seinhuizen in de regio, ook veel seinhuizen in het land. Dus ook andere beveiligingssystemen zoals NX en CVL leerde ik kennen.  Ik was echter een gezocht persoon in die tijd. De Chefs, vooral in de regio waar in woonde, hadden de zoektocht naar mij geopend. Die jongen moeten we niet op de seinhuizen hebben. Mijn doorzetting en vooral de nauwkeurigheid waarmee ik de seinhuiswachters hielp, bracht mij langzaam aan in een gedoogstatus. Dit maakte dat ik zelfs openlijk zichtbaar op Post T op het Perron dienst kon draaien. De chefs achtervolgden mij niet meer.  Hierop terug kijkende waardeer ik nog steeds het immens grote vertrouwen die vooral seinhuiswachters en treindienstleiders destijds in mij gesteld hebben.

Over de gehele beveiliging, maar juist op het gebied van de klassieke beveiliging, heb ik een enorme kennis opgebouwd. Kennis, maar ook ervaring, waardoor je met je benen in “de klei” durft te staan. Er zijn redenen waarom ik nu als bevoegd seinhuiswachter en treindienstleider zaken wel toesta en anderen niet. Mijn beslissingen hebben mijn jarenlange ervaring en mijn opleiding bij de Miljoenenlijn als basis. Een ongeluk is vaak een opeenstapeling van zaken die verkeerd gaan. Tijdens mijn dienst zie ik het als mijn taak om situatie 1 niet toe te staan, zodat situatie 2 niet kan ontstaan en situatie 3 niet tot de klap kan leiden. En zelfs dat zal geen nooit een garantie zijn. Maar het is wel een startpunt voor een zo veilig mogelijke treinenloop.

Tijdens mijn diensten zie ik het ook als een taak om een goede samenwerking tot stand te brengen. Dit begint al ’s morgens bij de werkplaats, waar ik mijn allereerste stappen zet in contact met rangeerders, stoker, machinist en manager.Verder ben ik ruim op tijd zodat ik de dienst in rust kan opbouwen, rust die je de gehele dag meeneemt. Mijn verdere inzet is het waarderen en respecteren van de kennis en ervaring van anderen. Juist om deze te stimuleren krijg je het mooiste in hen boven. Hierbij is het voor mij zaak om verschillen juist de aanvulling tot het compliment te laten zijn. Het Compliment, een goed draaiende organisatie, waarbij een ieder, vanuit zijn eigen taak en invulling, de dag tot bloei brengt. Dit alles door mij op dat moment gemonitord als een spin op het web, de vingers goed op de verbindingsdraden houdende. Want op gebied van veiligheid kan verschil van inzicht niet zijn en moet ik zo nodig gewoon ingrijpen.

Wil je ook vrijwilliger worden bij de MIljoenenlijn? Meld je dan aan via volontair@miljoenenlijn.nl en bekijk de vacatures hier.