Leny & Sophie, dames in de winkel en aan het loket

In deze ‘Vrijwilligers aan het woord’ spreken we twee vrijwilligers van wie de vrouwelijke hand te herkennen is in het winkeltje en achter het loket. Waar Sophie zich in het winkeltje in een waar vrouwenbolwerk bevindt, is Leny een van de weinige dames achter het loket. Op beide plekken zijn nieuwe (vrouwen)handen welkom. De dames nemen ons mee in hun werk bij de Miljoenenlijn.

“Nog niet heel lang was ik met pensioen toen ik hoorde dat ze bij het loket van de Miljoenenlijn vrijwilligers nodig hadden,” trapt Leny af. “Jacques [ook vrijwilliger bij de Miljoenenlijn, red.] is mijn man en we vonden het leuk om op dezelfde plek vrijwilligerswerk te doen. Hij is nu stationschef.” Sophie is ook door haar man ‘verleid’ om bij de Miljoenenlijn te komen en dat gebeurde al heel wat jaren geleden, in 1994. Trots vertelt Sophie dat ze er al bij is sinds het begin: “Mijn man Wolfgang is timmerman en hij heeft destijds de brasserie en het winkeltje vertimmerd. Hij zei tegen me: ‘dat winkeltje heb ik voor jou gemaakt’ en sindsdien werk ik in deze winkel.” Romantiek alom bij de dames van de Miljoenenlijn!

Over één ding zijn ze het sowieso eens: het leukste aan het werk is het contact met de bezoekers. Leny: “Het loket is het eerste contactmoment met de gasten. Veel reizigers hebben online hun treinkaartjes al gekocht, maar die wisselen we in voor een echt kartonnen kaartje dat geknipt kan worden. Zeker kinderen vinden dat hartstikke leuk!” Bij Sophie in het winkeltje komen de mensen ’s ochtends wel even neuzen, maar de aankopen worden vooral gedaan als de stoomtrein of de railbus weer terug is. “Dan kan het ineens ontzettend druk worden,” aldus Sophie. “Iedereen wil nog een souvenir mee voor thuis, zoals een t-shirt, onze eigen stoomlikeur of een mok met treinen erop… Als het wat rustiger is, dan kun je een praatje maken met de mensen. Vaak zijn het vakantiegangers, lekker ontspannen. Dat is heel erg leuk.”

Bij het loket houden Leny en haar collega’s zich bezig met de kassa, maar ze zijn ook een soort onofficiële dependance van de VVV. Ze houden het folderrek netjes bij (waar volgens Leny de Miljoenenlijn Expresse altijd vaak bijgevuld moet worden) en ze helpen mensen ook letterlijk verder. “Veel bezoekers vragen ons wat ze nog meer kunnen doen in de regio rond de Miljoenenlijn. Inmiddels kunnen we de mensen heel goed adviseren. Wij komen allemaal uit de buurt en weten wat leuk is om te doen, ook met kinderen. Wandelen is het populairst. Wandelaars verwijs ik dan weer naar Sophie, want in het winkeltje hebben we ook wandelroutes rondom het spoor.”

Het is niet alleen gezellig met de bezoekers, onderling is de sfeer ook erg goed. Leny: “Langs het loket komen bijna alle vrijwilligers, ze moeten soms iets ophalen bij ons. Het is zo’n beetje het knooppunt van de Miljoenenlijn, zo leer je ook veel mensen kennen. Bij het loket staan we minstens met z’n tweeën, dat is altijd gezellig, maar zoals gezegd is het ook een komen en gaan van andere vrijwilligers, zoals bijvoorbeeld Sophie die aan het begin van haar dienst de beurs met kleingeld komt halen.” Sophie: “Daar begint mijn dag inderdaad mee. Daarna start je de kassa op, zorg je dat de winkel er netjes uitziet en help je de mensen. Als het wat rustiger is, vullen we de winkel bij uit de voorraad.” Ook in het winkeltje sta je meestal met z’n tweeën en dat zijn altijd dames, gezelligheid alom! Die gezelligheid gaat na de dienst vaak nog even door. Dan treffen de vrijwilligers die dat willen zich op het terras van de brasserie. “Dat is altijd een leuke manier om de dag af te sluiten,” vindt Leny. “Zo leer je je collega’s weer op een andere manier kennen.”