Update revisie stoomloc 52 532

52-Update-32

Revisie 52 532 – Augustus 2021 t/m juni 2022

Tekst: Roderick Toxopeus & Roxanne Lenzen

Nou, hier is hij dan eindelijk…update nummer 32! We hebben in de geschiedenis van onze 52 532 revisie nog nooit zóveel tijd tussen twee blogs voorbij laten gaan. Dit had een heleboel redenen, maar daarvoor zijn jullie niet hier…laten we dus zonder verdere omhaal ter zake komen: dit is een bijzondere editie want de 52 532 heeft haar sterktepersing gehad! Dat superspannende gedeelte waar we het in onze vorige blog over hadden. Dat gedeelte waar de ketel gevuld wordt met water en onder behoorlijke druk gezet om te kijken of alles goed dicht is.

Nu is zo’n sterktepersing best een dealbreaker als het aankomt op die felbegeerde eerste rook uit de schoorsteen…want als het water langs alle kanten uit de ketel zeikt, kun je het verder wel vergeten.

We zullen jullie niet langer in spanning houden: ze is er door! Maar man oh man, wat hebben we een geduld moeten hebben voordat er eindelijk 21.5 bar op de manometer stond (en bleef staan)! En zoals jullie inmiddels wel gewend zijn, vielen er uiteraard links en recht nog wat lijken uit de kast 😉

Onze chef neemt jullie mee in zijn lijdensweg van de afgelopen paar maanden. Het woord is aan hem, de foto’s vertellen de rest.

Klik op de foto’s om ze te vergroten 

Werkzaamheden aan de locomotief

De laatste fase van de revisie is eindelijk aangebroken, maar zoals het gezegde luidt: de laatste loodjes wegen het zwaarst. Daarom moet ik de afgelopen tijd vaak denken aan iets dat mijn oude leermeester Kees Lindveldt zei: “het ding staart je constant aan met die grote ogen (hiermee doelde hij op de frontlantaarns), maar je komt geen steek verder!” en zo voelde het de laatste tijd ook wel met de  52 532.

In de vorige blog waren we aanbeland op het moment dat de pijpen en buizen aan de vuurkistzijde gewalst waren. Na het walsen volgde het lassen door een gecertificeerde lasser.

De lasser aan het werk in de vuurkist.
Foto: Roderick Toxopeus
De gelaste vlampijpen en -buizen in de vuurkist.
Foto: Roxanne Lenzen

Toen alle vlampijpen en -buizen in de vuurkist gelast waren, kon het walsen aan de rookkastzijde beginnen.

Nu is dit een enorm zware klus, omdat alle pijpen en buizen aan deze kant niet alleen vast gewalst moeten worden in de pijpenplaat, maar ook nog eens stoomdicht gewalst moeten worden (ze worden immers niet gelast zoals aan de vuurkistzijde). Deze klus bleek helaas te zwaar voor onze luchtmachine.

En wat doe je als je luchtmachine het niet aankan…? Dan roep je er een paar sterke vrijwilligers bij en probeer je met de hand de buizen dicht te rollen…Misschien ook niet het beste idee, want na een paar rondes Toxo-fitness (lees: beulenwerk) haakte iedereen, inclusief ikzelf, totaal afgemat af.

Kijk de zweetdruppels glinsteren…en dit was na de tweede buis, oef!
Foto: Roxanne Lenzen

Aliexpress to the rescue

Nu zijn er in de handel weliswaar zogenaamde ‘krachtvermeerderaars’ te verkrijgen, maar een professionele versie daarvan kost al snel een paar duizend Euro.

Een apparaat huren zou ook geen goedkopere oplossing zijn, omdat we het ding wel een tijdje nodig zouden hebben. Tijdens het scrollen langs verschillende soorten krachtvermeerderaars stuitte ik op een apparaat van Chinese makelij dat eigenlijk bedoeld is om moeren van vrachtwagenwielen vast te draaien. Dit apparaat had een overbrengingsverhouding van 1:64. Hiermee komt er dus 64 keer zoveel kracht uit je handen. Het ding kostte nog geen 50 Euro, dus dat was het proberen wel waard!

Hij moest nog een beetje aan onze wensen aangepast worden, maar daarna werkte het apparaat als een tierelier en konden alle buizen en pijpen gewalst worden. Toen hij eenmaal zijn geld had opgeleverd, gaf hij (zoals te verwachten valt van Chinese kwaliteit) de geest en moesten we nog een tweede bestellen om de laatste pijpen en buizen na te rollen. Maar al met al was het een mooie en betaalbare oplossing!

De krachtvermeerderaar van Chinese makelij in actie.
Foto: Roxanne Lenzen
Zo wordt vlampijpen walsen een fluitje van een Yuang
Foto: Roxanne Lenzen

Toen alle vlampijpen en -buizen stoomdicht gewalst waren, hebben we de oververhitterverzamelkast (voor de geïnteresseerden: dit woord levert je een Scrabble-woordwaarde op van 54) op zijn plek gemonteerd. Ook werden alles goed dichtgemaakt zodat we de ketel met water konden vullen.

Alle appendages op de ketelfront zijn voorzien van een blindflensje.
Foto: Roxanne Lenzen
Ook de ketelkleppen zijn netjes afgedicht.
Foto: Roxanne Lenzen
Hoe maak je een blindflens om de dom af te dichten deel 1: de snijbrander-passer.
Foto: Roxanne Lenzen
Leg daar maar neer…
Foto: Roxanne Lenzen
Laatste stap: de gaten waar de tapeinden doorheen kunnen.
Foto: Roxanne Lenzen
Een surprisepakket met wasluiken, want ook die gaten moeten dicht.
Foto: Roxanne Lenzen
Grote en kleine wasluiken.
Foto: Roxanne Lenzen
Zo zitten de wasluiken op hun plek.
Foto: Roxanne Lenzen

De spanning stijgt…

De druk op de ketel werd stap voor stap opgevoerd om te kijken waar er eventueel nog water lekte. In eerste instantie werd de ketel op een druk van 6 bar gezet, vervolgens werd dit opgevoerd naar 12 bar.

De spanning stijgt…
Foto: Roxanne Lenzen

Bij deze druk verschenen de eerste waterdruppels en moesten we nog wat vlampijpen en -buizen nawalsen. Daarna werd de ketel op 16 bar gezet. Dat was wel een bijzonder moment, aangezien het al vijftien jaar geleden was dat hij voor het laatst op zijn bedrijfsdruk heeft gestaan.

Whoop whoop, voor het eerst weer 16 bar op de ketel!
Foto: Roxanne Lenzen

Ook bij deze druk moesten we nog van vlampijpen en -buizen nawalsen. De volgende stap was 21,5 bar, de vereiste druk voor de sterktepersing. We wilden de ketel enkele uren op deze druk houden om te kijken of er nog verankeringen vervangen moesten worden en zo ja, waar. En toen begon het…

KLA-BAM!

Bij 18 bar hoorden we een harde klap. We schrokken ons de tandjes en hebben de persing meteen stopgezet. Na een halve hartverzakking en enig onderzoek kwamen we erachter dat van twee dwarsankers de lasnaad gescheurd was.

Hier is dus één van de boosdoeners…een gescheurd dwarsanker.
Foto: Roderick Toxopeus
Penetrant onderzoek laat een scheur zien bij een tweede verdacht dwarsanker…
Foto: Marco van der Heiden

Alsof dat nog niet genoeg was, bleken ook nog verschillende hemelankers en steunbouten lek. We moesten dus eerst al deze verankeringen vervangen en alle probleempunten aan de ketel laten lassen voordat we door konden gaan met de persing.

Gebroken steunbouten waar water uit sijpelt tijdens de persing.
Foto: Roderick Toxopeus
Netjes gelaste hemelankers.
Foto: Roxanne Lenzen
Ook de dwarsliggende dwarsankers zijn weer netjes gelast.
Foto: Roxanne Lenzen
Zo, die gaat nergens meer heen.
Foto: Roxanne Lenzen

Half februari konden we weer door, weer moesten een aantal vlampijpen en -buizen nagewalst worden. Na drie dagen werken in de rookkast merkte ik toch wel dat ik geen 20 meer ben!

Maar…daarna kon de ketel langdurig op de persdruk van 21,5 bar gezet worden. Ook nu vielen er weer wat lijken uit de kast. Want natuurlijk kwamen er weer een aantal gebroken steunbouten en gescheurde oude lasnaden van de hemelankers aan het licht die verholpen moesten worden.

21 bar…houden zo!
Foto: Roxanne Lenzen

Maar de aanhouder wint! In de eerste week van maart was het moment suprême dan eindelijk daar…en vond een geslaagde sterktepersing plaats door LRQA Nederland!

Petje af

Tegelijkertijd is er ook gewerkt aan het persen, conserveren en isoleren van alle nieuwe leidingen. Petje af voor de vrijwilligers die deze leidingen gebogen en gelast hebben, want er is maar één lekje gevonden.

Voor de exhaustpijp en het broekstuk moesten we nieuwe plaatdelen laten maken. Dit is inmiddels ook gebeurd en de onderdelen zijn in elkaar gelast.

Het broekstuk van de exhaust.
Foto: Roxanne Lenzen
De binnenkant van het broekstuk voor de lasklus.
Foto: Roxanne Lenzen
Het bovenste deel van het broekstuk is gelast.
Foto: Roxanne Lenzen
De binnenzijde van het bovenstuk, met lasnaden.
Foto: Roxanne Lenzen
Het gevaarte in zijn geheel.
Foto: Roxanne Lenzen

Kriebelwol en ketelbeplating

Toen de ketel eenmaal haar geslaagde sterktepersing achter de rug had, konden we beginnen met het aanbrengen van de ketelbeplating. En daar mag dan eerst van dat heerlijke glaswol onder. Sommige vrijwilligers (we noemen geen namen) krijgen alleen van dat woord al jeuk…

Goed ingepakt tegen al dat gekriebel.
Foto: Roxanne Lenzen

Als eerste ging het rondsel dat achter de dom zit erop. Dit bleek meteen ook de grootste uitdaging te zijn. De plaat moest namelijk aan de onderzijde tussen de keteloplegging geschoven worden. Bovendien heeft hij een conische vorm waardoor hij naar achteren toe ook steeds groter wordt. Deze plaat is officieel toegevoegd aan de lijst met ‘hoofdpijndossiers revisie 52 532’. Maar zoals bij alle hoofdpijndossiers tot nu toe, hebben we uiteindelijk ook dit varkentje weer weten te wassen.

De ketelbeplating gaat strak in de zwarte lak.
Foto: Roxanne Lenzen
Ons onverschrokken glaswol-duo zorgt voor een strakke afwerking.
Foto: Roxanne Lenzen
Het houdt niet op met die glaswol.
Foto: Roxanne Lenzen

Ondertussen werd ook de buitenvuurkist gecoat. Hiervoor is eerst alle vliegroest van de platen verwijderd. Daarna zijn de platen in de zinkcoating gezet en werd er vervolgens een laag hittebestendige aluminium coating aangebracht.

De vuurkist wordt in de coating gezet.
Foto: Roxanne Lenzen
Vele handen maken licht werk…
Foto: Roxanne Lenzen
De laatste likjes coating.
Foto: Roxanne Lenzen

Vervolgens werd de vuurkist geïsoleerd (kriebel kriebel) en kon de beplating erop.

Inmiddels zit alle beplating op de ketel waardoor de loc steeds meer uitziet alsof ze zo kan wegrijden. Ook de zandkast zit weer op zijn plek.

Als je het van zo dichtbij ziet, voel je de glaswol al bijna kriebelen…
Foto: Roxanne Lenzen
Hup! Vlug die platen over dat glaswol heen.
Foto: Roxanne Lenzen
Het schiet al op met de glaswol en de ketelbeplating.
Foto: Roxanne Lenzen
Soms wordt al dat glaswol een mens gewoon even te veel…
Foto: Roxanne Lenzen

Al dat plaatwerk moest natuurlijk even blinken in de zon, vandaar dat we de loc even naar buiten hebben getrokken voor een fotomomentje 🙂

Kijk ze staan, onze twee paardjes!
Foto: Roxanne Lenzen
Je ziet de rook al bijna uit de schoorsteen komen…bijna…
Foto: Roxanne Lenzen
Glunder…glunder…
Foto: Roxanne Lenzen
Oké nog eentje dan, omdat het zo mooi was om te zien.
Foto: Roxanne Lenzen

We zijn nu begonnen met het monteren van alle appendages en het leidingwerk.

En ook het leidingwerk moest worden ingepakt met…kriebel de kriebel…glaswol!
Foto: Roxanne Lenzen

Drijfwerk

We zijn inmiddels ook druk bezig met het drijfwerk. Voor het gieten van de koppelstanglagers hebben we eerst zelf twee nieuwe mallen gemaakt. Inmiddels zijn de lagers gegoten uit WM80 (witmetaal) en zijn ze op hun plek geperst. Ze zijn nog niet helemaal klaar, want ze moeten nog nabewerkt worden zodat ze straks precies op de wielen passen. Hoe al dat stangenwerk allemaal op ingenieuze wijze in elkaar gaat passen (tenminste…dat hopen we!), zal in een volgende blog nog uitgebreid aan bod komen.

Koppelstanglager op de draaibank.
Foto: Roxanne Lenzen
De koppelstanglagers in ruwe vorm.
Foto: Roxanne Lenzen
De koppelstangen. Sommige met en sommige zonder lagers.
Foto: Roxanne Lenzen

In het kader van de drijfwerkpuzzel hebben we ook metingen verricht aan de cilinders, schuivenkast, zuigers en schuiven. Op basis van de resultaten van deze metingen hebben we de nieuwe zuigerveren besteld. Ook is gebleken dat we nog wat werk hebben aan de zuigerstangen en de schuifstangen; hier bleek dat de onrondheid (de afwijking van een perfect ronde cirkel, net als bij de gaten voor de vlampijpen en -buizen) groter is dan de toelaatbare afwijking. Ze zullen dus nog rond geslepen moeten worden.

De zuigers worden goed opgemeten zodat we de nieuwe veren kunnen bestellen.
Foto: Roxanne Lenzen

Daarnaast bleek dat de bronzen leisloffen van de kruiskop (waarmee de kruiskop over de leibaan schuift) teveel zijdelingse speling hadden. Deze zijn daarom opgelast en bewerkt, zodat ze straks weer soepeltjes heen en weer bewegen.

Eén van de leisloffen van de kruiskop wordt opgelast.
Foto: Roxanne Lenzen

Het machinistenhuis

Het interieur van de cabine begint ook al ergens op te lijken: inmiddels zit ook alle beplating op het ketelfront. Daarnaast zijn we er met wat duw-, hijs- en trekwerk voor gevorderden ook in geslaagd om de loodzware Marcotty-vuurdeur weer op zijn plaats te krijgen. Nog even en dan kunnen ook hier alle afsluiters en appendages gemonteerd worden.

Het ketelfront wordt roestvrij gemaakt zodat er een lekkere laag verf op kan.
Foto: Roxanne Lenzen
Ook het ketelplaatje kreeg een beetje ‘bling’. Overigens onder luid protest
‘DAT DING MOET ZWART ZIJN!’
‘Wordt ie vanzelf wel weer…!’
Foto: Roxanne Lenzen
Ketelfront strak in de lak. Klaar voor het kriebelfestijn.
Foto: Roxanne Lenzen
Hoeveel meter van dat kriebelspul zou erin zijn gegaan?
Foto: Roxanne Lenzen
En weer een leuke puzzel voor gevorderden: de beplating van het ketelfront.
Foto: Roxanne Lenzen
Gelukkig hadden we het voorbeeld nog.
Foto: Roxanne Lenzen
Nog wat laatste gaatjes erbij boren zodat de platen straks tegen het ketelfront kunnen.
Foto: Roxanne Lenzen
De ketelfrontpuzzel vordert.
Foto: Roxanne Lenzen
Niet geheel onbelangrijk: er moet straks ook een oventje komen voor onze soep en worstenbroodjes.
Hier wordt alvast de gewenste locatie aangegeven.
Foto: Roxanne Lenzen
We hebben een vuurdeur! Nu nog vuur…
Foto: Roxanne Lenzen
Alle platen én de vuurdeur op hun plek!
Foto: Roxanne Lenzen
Een mandje vol appendages en afsluiters die geduldig wachten tot ze weer gemonteerd worden.
Foto: Roxanne Lenzen

Daarnaast zijn de werkzaamheden aan de elektra in de cabine zover afgerond. De ATB-installatie is klaar voor gebruik. Nu nog zorgen dat de loc ook daadwerkelijk snelheid kan maken 😊

Elektra-spaghetti.
Foto: Roxanne Lenzen
Het accukastje voor de ATB.
Foto: Roxanne Lenzen
We hebben een heuse meterkast.
Foto: Roxanne Lenzen
Bedrading voor de verlichting.
Foto: Roxanne Lenzen
Ook in de cabine – het strak vormgegeven vloerluikje naar de geheime voorraadkelder
(of naar de tenderkoppeling, wat denken jullie?)
Foto: Roxanne Lenzen

Werkzaamheden aan de tender

Ook de werkzaamheden aan de tender gaan langzaam maar zeker vooruit. Het zover voltooide voorste draaistel staat nog steeds stof te vangen onder de tender. Het achterste draaistel is aan een revisie onderworpen. We hebben de boel vermeten en de scheenstukken zijn op maat gemaakt en gemonteerd. Ook is het draaistel is inmiddels voorzien van een keurig laagje verf.

Het draaistel staat klaar op de bokjes.
Foto: Roxanne Lenzen
Het tweede tenderdraaistel wordt vermeten.
Foto: Roxanne Lenzen
Het draaistel in de verf.
Foto: Roxanne Lenzen

De wielbanden van de assen zijn bij de firma Shunter afgedraaid, ze zijn weer terug in Simpelveld en worden op dit moment in de verf gezet.

De tenderassen worden op de vrachtwagen geladen.
Foto: Roderick Toxopeus
De tenderassen vertrekken naar Shunter.
Foto: Roderick Toxopeus
De assen worden in de verf gezet.
Foto: Roxanne Lenzen
Het voorlopige resultaat…
Foto: Roxanne Lenzen

Als voorbereiding op het terugplaatsen van de draaistellen hebben we de zijdelingse glijplaten van de ondersteuning van het voorste draaistel weer gemonteerd. Ook hebben we twee slechte kokerbalken aan de voorzijde van de tender vernieuwd en is de onderkant van de waterbak al voor een grootdeel in de zinkprimer gespoten.

We hebben dus zeker niet stilgezeten het afgelopen jaar! Hopelijk staat in de volgende blog de tender op zijn asjes en kunnen we jullie alles vertellen over de montage van het drijfwerk.

Of we wachten gewoon net zo lang met een nieuwe blog totdat dat allemaal af is haha!

Reply to this message

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

*

*

This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.